Interview Saadeldin (22)

“Ik heb een flinke rugzak als het gaat om mijn gezinssituatie. Mijn vader heeft schizofrenie en mijn moeder zat in detentie. Toen zij thuiskwam accepteerden mijn broertje en zusje haar gezag niet. Toch ging het toen nog best goed met mij. Ook al was er thuis gedoe, op school ging het goed.

Toen ik 17 was ging het slechter met mijn vader. Uiteindelijk is dit uit de hand gelopen en begonnen bij mij de problemen. Ik durfde niet meer naar school en kreeg paniekaanvallen. Tijdens mijn examenjaar had ik echt rust nodig. Vanuit de jeugdzorg werd gevraagd of ik een JIM (Jouw Ingebrachte Mentor) aan kon wijzen. Ik wist gelijk wie dat moest zijn. Dat was Antoinette, de moeder van mijn beste vriend. Ze heeft veel voor me betekend en ervoor gezorgd dat ik de juiste hulp kreeg.

Ik kwam vaak over de vloer bij haar, dus ze kreeg al veel mee over mijn thuissituatie. Ze was iemand die altijd luisterde. Door haar te betrekken werd er in de jeugdzorg naar me geluisterd en gekeken waar de hulpvraag echt lag. Met Antoinette kan ik lachen. We hebben dezelfde Interesse in bepaalde films en boeken. Ook staan we hetzelfde in het leven. Ook Nassima, een vrouw die ik leerde kennen in het theater, was ook belangrijk voor me. Toen mijn moeder niet kon komen kijken naar een theatervoorstelling, stond zij behind the scenes, me aan te moedigen.

Toen ik 19 was werd ik de JIM van mijn eigen zusje en kon ik voortzetten wat er voor mij was gedaan. Dat gaf me zelfvertrouwen.